Het is bijna 50 jaar geleden dat ik als evangelist mijn werk bij Youth for Christ in Utrecht begon. Op die eerste werkdag – 2 januari – regende het en de straten waren glad van ijzel. Op de bagagedrager van de fiets van Bart van Empel glibberde ik door de straten van Utrecht, op zoek naar een kamer.

Er moest natuurlijk ook een kerk gezocht worden – dat werd een merkwaardig, amfitheatervormig gebouw in de wijk Oog in Al. De Circuskerk, noemden de jongeren hem wel. Het was mijn eerste ervaring als lid van een Protestantse kerk en ik liep eigenlijk een beetje te wachten op contact met de mensen, die er al langer lid waren. Dat gebeurde dus niet, ik kwam en ging in mijn eentje en vond het lastig om contact te maken. Maar ik had wel gezien hoe de kerk in elkaar zat en wat voor leuke mogelijkheden hij bood voor groepen jongeren. Daar hebben we vaak met Youth for Christ gebruik van gemaakt. Ik verdween uit Utrecht en de Pniëlkerk verdween ook een beetje uit mijn gezichtsveld.

Een jaar of vijf geleden, toen ik net begon om contacten te leggen tussen migrantenkerken en “witte” Nederlandse kerken, kwam de Pniël weer in beeld. Van de oorspronkelijke kerkgangers waren er nog maar een paar over en daarnaast werd het gebouw gebruikt voor een aantal maatschappelijke activiteiten én door migrantenkerken. Eén van die kerken, een Chinese, had belangstelling voor het gebouw en zocht een mogelijkheid om het te kopen. Dat gebeurde, en toen ik er vorige week weer eens op bezoek was waren de bordjes met de namen en de functies van de zalen uitgevoerd in het Nederlands en in Chinese karakters. De gastheren, die ons wegwijs maakten en hielpen, waren Chinese leden van de kerk.

Er was meer: De samenkomst waarvoor ik gekomen was markeerde de verschijning van het boekje “Kerken Delen”  – een verzameling verhalen over oude (“witte”) kerken énerzijds en migrantenkerken van allerlei herkomst en kleur anderzijds. Nederland telt zo’n 2.000.000 nieuwe inwoners, waarvan er ongeveer 800.000 moslim zijn. De rest is een verzameling van hindoes, boeddhisten, atheïsten en … christenen. De schattingen van het aantal migrantenchristenen lopen uiteen van 600.000 tot meer dan het dubbele. Velen van hen zijn bezig met gemeentevorming en verspreid door het land zijn er een paar duizend migrantenkerken te vinden – van klein tot groot.

De meeste daarvan zijn opgericht door migranten die hier na aankomst in Nederland een geestelijk thuis zoeken. Een enkele, zoals de Rooms Katholieke kerk, maakt deel uit van grote internationale kerken. Die nieuwe kerken zoeken natuurlijk onderdak, juist op het moment dat een groot aantal Nederlandse kerken zover gekrompen is dat ze hun deuren moeten sluiten of op zoek moeten naar mede-gebruikers. Dat hele proces kan best ingewikkeld zijn en daarbij wil het boekje én de groep mensen die het gemaakt hebben hulp bieden.

Het werd een feestelijke samenkomst. De scriba van de Protestantse Kerk nam een eerste exemplaar in ontvangst en hield een prachtig verhaal over migrantenchristenen als “uitdagend geschenk van God aan de Nederlandse kerk”. Er waren allerlei praktische en wijze verhalen en het geheel was van een lichtheid en vrolijkheid, die tijdens de maaltijd na afloop van de samenkomst iemand de opmerking ontlokte dat hij nog nooit zoveel lachende en blije gezichten had gezien bij een gesprek over kerkgebouwen.

Het boek ‘Kerken Delen’ is inmiddels online te bestellen voor € 7,95 via deze webshop:

https://www.kameel.nl/producten/boeken/kerk-en-samenleving/gemeenteopbouw/kerken-delen:9789082371017

Vandaag vóór 15:00 besteld is morgen in huis.

Geplaatst in Arnolds blog

Laat een reactie achter